Ey Dünya!

Aramızdaki kini kimse bilmeyecek

Ayrılıp göçeceğim bilinmez vadilere usulca

İzsiz gideceğim, taşlara basarak.

Gökkuşağına vardığımda dağlara sesleneceğim,

Söz geri dönmeyeceğim! Asla bekleme,

seni yarın mutlaka unutacağım.

Telaş bitecek... Ne yazık ki,

Hatalar, kusurlar yüküm kalacak senden

Ateş denizler geçerek dertlerimi savuracağım

Ümitle serzenişimi duysun diye birisi

Kapılıp insan selinde haykıracağım ben de

Bomboş sokaklarda, siyah yaşlar gözlerimde

Mezar taşımda esamesi okunmayan bir hayatla;

Mevsimler geçip giderken solgun yüzünde senin

Yıldızların birbirine yaklaştığı ana kadar

Saklı şehrin surları önünde,

gelincikler açarken

Ben Sevgili’yi bekleyeceğim…

BAHAR KONUR