Seyyid Emir Külal (ks)

​

Silsile-i Saadatın on beşinci halkası olan Seyyid Emir Külal’in valide-i seyyideleri dermiş ki: “Emir karnımda iken, ne zaman şüpheli yemek yesem karnım ağrırdı. Bu halet birkaç defa vaki olduğunda, yakinen bildim ki; bu karnımdaki cenindendir. Bu hali gördükçe lokmama dikkat edip ondan ümitvar oldum.”

Yaşantısı

Gençliğinde güreşe meraklı olan Seyyid Emir, bir gün güreşirken, Muhammed Semasi oradan geçiyormuş. Bu güreşi seyretmiş ve buyurmuş ki:

-Bu meydanda bir er vardır ki, çok mertler onun sohbetinde kemale erseler gerektir.

Seyyid Emir’in nazarı bir ara Hace Muhammed Semasi’ye ilişince, onun cazibesine tutulmuş ve gayri ihtiyari güreşi terk ederek, evine kadar onu takip etmişti. Hace Muhammed Semasi Hz. kendisine tarikat talim edip, süluk göstermiştir.

Bu mübarek zat, üstadı Baba Semasi’ye yirmi sene hizmet etmiştir. Her hafta pazartesi ve Perşembe günleri Hace’nin sohbeti için beş fersahlık yolu seve seve yürüyerek, Suhari’den Semas’a gelmiştir. Bu vesile ile, Baba Semasi’nin terbiyesinde, mertebe-i tekmil ve irşada erinceye kadar Hacegan terikiyle meşgul olmuştur.

Emir Külal Hz. ömrünün sonlarına doğru bir gece, kimseye söz söylemeden öylece kıbleye karşı oturdular. Sonra söze başlayıp söyledikçe söylediler. Bu teveccühten maksat şu idi: “Bu kapıyı kabul ile mi yoksa red ile mi açarlar? “Allah’ın dostlarına, dünya ve ahiret hayatında müjdeler vardır.” (10:62) Bu ayet hikmetince; dünyadan gittikleri vakitte, kabul ile müjdelenirler.”

Rahmetullahi aleyh rahmeten vasiâ.